เล่ห์ร้ายเจ้านายมาเฟีย

ท่าอากาศยานสุวรรณภูมิ ศูนย์รวมการเดินทางด้วยเครื่องบินแห่งใหญ่ของประเทศไทย วันนี้ผู้คนพลุกพล่านแถมแน่นขนัดราวกับมหกรรมลดสินค้าครั้งยิ่งใหญ่เสียอีก อาจเพราะว่าอยู่ในช่วงเวลาไฮซีซั่นของการท่องเที่ยว ที่รัฐบาลให้การสนับสนุนเพื่อระดมเงินทุนเข้ามาพัฒนาประเทศก็เป็นได้ ผู้คนต่างชาติ หลายภาษาที่มาใช้บริการโดยสารเดินทาง ทั้งมาเที่ยว รอเปลี่ยนเครื่อง หรือเดินทางออกนอกประเทศดูหนาตากว่าปกติ

ความวุ่นวายมากมายทั้งหลายนั้น ตกอยู่ภายใต้ดวงตาคมเข้มดุจพญาเหยี่ยว ของชายหนุ่มผู้มากด้วยความหล่อเหลาสุดแสนจะคมคาย และสะดุดตาด้วยความสูงกว่าสองเมตรกับอีกสองเซนติเมตร ซึ่งเป็นส่วนสูงที่โดดเด่นพอๆ กับความหล่อระเบิดของเขานั่นแหละ

ชายหนุ่มหยุดปลายเท้าที่ก้าวยาวๆ ลงกับที่ เมื่ออยู่ในโซนผู้โดยสารขาออก ผมหยักศกสีดำช่างเข้ากับผิวสีทองแดงระยับยิ่งนัก ยิ่งรูปร่างสูงสง่าและกำยำด้วยแล้วยิ่งน่าเหลียวมองให้คอหัก เสี้ยวหน้าดูดีนั่นบอกถึงความเป็นชายดุดัน มากเสน่ห์  ผู้ได้รับสืบทอดสายเลือดมาเฟียแห่งมหานครลอสแอนเจลิส

รัฐแคริฟอร์เนียบ้านเกิดของเขา ตั้งอยู่ทางตะวันตกของสหรัฐอเมริกา ติดมหาสมุทรแปซิฟิก เป็นรัฐที่มีประชากรมากเป็นลำดับสามของสหรัฐอเมริกา คนทั่วโลกหลากล้วนต้องการมาขุดทองที่นี่ทำให้มีคนหลายชาติหลายภาษา มารวมกันนำมาซึ่งอาญากรรมและแก็งต่างๆ ปัจจุบันมีการปราบปรามแก็งเหล่านี้จริงจัง จึงทำให้บางแก็งถูกจับหรือให้ความร่วมมือกับทางการและยุบแก็งไป ยังเหลือแก็งเพียงหนึ่งที่ยังทรงอิทธิพลอยู่ คือ อะคอสตร้า ซึ่งตั้งตามชื่อ อะคอสตร้า คูบเปอร์ ซึ่งเป็นปู่ของเขา

หนุ่มหล่อเกี่ยวแว่นตาสีชาลงช้าๆ  เผยให้เห็นดวงตาสีฟ้าซึ่งเป็นสิ่งเดียวที่บอกถึงความเป็นลูกผสมเชื้อสายเมืองผู้ดีของเอลิน่าแม่ของเขา กับ แม็ค คูเปอร์ มาเฟียเฒ่าแห่งมหานครลอสแอลเจลิส ผู้พยายามเปลี่ยนธุรกิจดำมืดให้เป็นขาวสะอาด ปลายจมูกโด่งรั้นอย่างคนเอาแต่ใจ มองทุกอย่างเหยียดด้วยดวงตาคม ดูถูกทั้งโลกด้วยเรียวปากที่เม้มแน่นอยู่เสมอ ด้านหลังของเขาไล่ๆ กันนั้นเป็นบอดี้การ์ดฝีมือระดับพระกาฬนามว่า ‘ไมค์’ ชายที่คอยตามติดเหมือนเป็นเงา ชายหนุ่มถอนหายใจอย่างเบื่อหน่ายกับการตามอารักขาอย่างเข้มงวดของเหล่าบอร์ดี้การ์ดด้วยท่าทีที่เย็นชา

ทุกครั้งที่มองไมค์ผู้ติดตาม ชายหนุ่มอดคิดถึงความกังวลใจของเอลิน่าผู้เป็นแม่ไม่ได้ เธอกลัวว่าเขาซึ่งเป็นลูกชายคนเดียวจะถูกลอบทำร้าย ด้วยสามีของนางพยายามยุติธุรกิจผิดกฎหมายและสร้างธุรกิจใหม่ขึ้นมาที่ใสสะอาด แต่ทั้งการเลิกและการเริ่มนั้นก็ใช่ว่าจะทำได้ง่ายๆ มันมีผลประโยชน์บางอย่างเข้ามาเกี่ยวข้อง คำว่าเงินตราใครๆก็อยากมีมาในครอบครอง ดังนั้นศัตรูมีมากเหลือเกินไม่รู้ว่าเป็นใครแม้แต่ทางการก็เชื่อไม่ได้ เมื่อไหร่ก็ตามที่เราเผลอหรืออ่อนแอ เขาจะเข้ามากำจัดตรงจุดอ่อนของเรา

“ไมค์ นายรอฉันอยู่ที่นี่ก่อนนะ เดี๋ยวฉันมา”

สั่งการเนิบๆ แต่ทันทีที่ก้าวเท้าเดิน ลูกน้องร่างสูงดวงหน้าหล่อเหลาปานดาราอย่างไมค์ ก็ก้าวตามมาติดๆ จนเสียงห้วนจัดดังขึ้นมาอีกครั้ง

“นี่ไมค์! ไม่ได้ยินที่ฉันสั่งหรือไง ปัดโธ่โว๊ย! แม่ฉันไม่ได้จ้างนายมาเป็นเจ้านายฉันนะ ดังนั้นตอนนี้ฉันถือว่าเป็นเจ้านายของนายอยู่ สั่งอะไรก็ให้เป็นสั่งบ้างสิวะ!”

คำรามออกมาอย่างไม่ชอบใจ พลางเสยผมหยักศกที่ถูกตัดสั้นเข้ารูปลวกๆ บ่งบอกถึงความหงุดหงิดจากการขัดคำสั่ง แต่ลูกน้องยังยืนทำหน้าตาย ไม่รู้ร้อนรู้หนาวต่ออาการเดือดดาลของเขานี่เลย

“เออสิน่า! แม่นะแม่ทำไมต้องมาบังคับให้ผูกติดอยู่กับไอ้คนหน้าจืด ไร้อารมณ์ ไม่รับฟังคำสั่งอย่างนายด้วยนะ”

มาร์ค คูบเปอร์   หน้าตึงเมื่อหันไปเผชิญหน้ากับบอดี้การ์ดคนสนิท บ่งบอกภาวะอารมณ์ขุ่นจัด ยามนี้ได้ดี ดวงตาสีน้ำทะเลที่สงบนิ่งบนใบหน้ารูปเหลี่ยม เริ่มฉายแสงวาววับด้วยเพลิงโกรธ ต่อการขัดคำสั่งของลูกน้อง คิ้วก็ขมวดมุ่นตามแบบฉบับของชายที่ถูกตามใจ

‘ซวยแล้วกู’ ไมค์บอกตนเองในอก รู้ดีในความไม่พอใจของเจ้านาย แต่จะทำไงได้ล่ะ ในเมื่อเขาต้องรับผิดชอบอารักขาความปลอดภัยให้กับลูกชายผู้เป็นเชื้อสายของมาเฟียผู้ครองมหานครที่ผู้คนอยากไปไขว้คว้าหาโอกาส  ซึ่งไม่แน่ว่า มาร์ค คูบเปอร์จะได้ครอบครองธุรกิจทั้งขาวและดำทั้งหมดในลอสแอลเจลิสแต่เพียงผู้เดียว ทำให้ไมค์มองตอบผู้ที่จะได้รับสืบทอดเชื้อสายมาเฟียอย่างสงบ ไร้ซึ่งความรู้สึกตอบโต้ใดๆ ตามคำเหน็บแนมของเจ้านายเหมือนเดิม

“แต่เจ้านายระวังไว้หน่อยก็ดีนะครับ พวกเรายังไม่ลืมเหตุการณ์ที่เกิดกับนายหญิงเอลิน่าเลย ถ้าเกิดขึ้นกับเจ้านายน้อยแล้วละก็ แม็คเอาพวกเราถึงตายแน่ครับ”

ไมค์เอ่ยสวนอย่างเสียไม่ได้และก็ทันเห็นปากเข้มขบกรามแน่นจนเป็นสันนูน ดวงตาวาววับ ก่อนที่ชายหนุ่มจะหมุนกายแกร่งกำยำ ภายใต้ชุดสูทราคาแพงลิ่วมาเผชิญหน้าด้วย

วันนี้คูบเปอร์กำลังจะเดินทางไปแคริฟอเนียด้วยสายการบินของตนเอง หลังจากเจรจาการซื้อขายด้านเทคโนโลยีกับประเทศไทยเป็นมูลค่าหลายหมื่นล้าน และกำหนดการครั้งนี้ก็เป็นการส่วนตัวและลับมาก ทั้งนี้เพื่อความปลอดภัยของมาเฟียหนุ่ม

“ว่ะ! นายเห็นอะไรไหม ฉันมีสองมือ สองแขน สองขา มีตาสองตาเหมือนนายทุกอย่าง เรื่องอะไรฉันจะรอให้ใครเข้ามาทำอันตรายได้ง่ายๆ นายอย่ามาบ้าจี้ตามแม่ฉันอีกคนเลย แล้วอีกอย่างที่นี่มันสนามบินนานาชาตินะ ผู้คนก็ออกจะพลุกพล่านอย่างนี้ คงไม่มีใครกล้าลอบทำร้ายคนอย่างฉันหรอก ทำตัวให้สบายๆ บ้างเถอะ ฉันโตแล้วอายุอานามก็ปาไปตั้งสามสิบปีแล้ว ดูแลตัวเองได้ ฉันก็มีดีเหมือนกัน แล้วไอ้ยูโดสายดำที่ได้มานี่ก็ฝีมือล้วนๆ ไม่ได้ซื้อมา” โอ้อวดสำทับไป

อีกระลอก

“ฟังอย่างนี้แล้วนายจะวางใจฉันขึ้นรึยัง คราวนี้ฉันจะขออนุญาตคุณบอดี้การ์ด ไปเข้าห้องน้ำสักครู่ และโดยลำพังจะได้ไหมขอรับ ”

เจ้านายน้อยเอ่ยล้ออย่างไม่พอใจ  ใบหน้าคมเข้มแสนหล่อเหลาแลดูยุ่งเหยิงไปหมด สายตาจดจ้องบอดี้การ์ดอย่างถือดี พาเอาคนถูกมองหนักอกหนักใจกับความดื้อดึงนั้นไม่ได้

มาร์ค คูบเปอร์จัดเป็นเจ้านายที่เรียกได้ว่าดูแลอารักขาได้ยากที่สุด แต่บางทีเขาอาจจะกังวลมากจนเกินไป และอีกอย่างเขาไม่อยากให้เจ้านายน้อยไม่พอใจ ใครๆ ก็รู้ว่าหมัดของมาร์คหนักขนาดไหน

“หรือนายอยากเข้าไปรูดซิบ ปลดกางเกงถือน้องชายของฉันให้ในระหว่างที่ฉันทำธุระข้างในฮึ”

คูบเปอร์กอดอกแน่น พยักเพยิดหน้าไปยังห้องน้ำ ล้อเลียนลูกน้องเล่น ทำเอาไมค์อึกอักไปนาน 

“ถ้าเจ้านาย... เอ่อ... ต้องการ ผมก็คงต้องทำครับ”

คำตอบแบบตรงไปตรงมา ตามฉบับคนที่คอยทำตามคำสั่งอย่างไมค์ เล่นเอาคูบเปอร์สะบัดหน้าพรืดหันกลับมาก้มหน้าลงต่ำจ้องมองลูกน้องอย่างจริงจัง

“เอ... แบบนี้ฉันคงต้องเก็บมาคิดบ้างแล้วนะไมค์”

ผู้เป็นนายเต๊ะท่ากอดอกหน้าขรึม ท่าทีแบบนั้นทำเอาไมค์หนาวๆ ร้อนๆ ขึ้นมาจนจุกในอก บอดี้การ์ดร่างยักษ์อย่างไมค์แม้จะยังคงยืนนิ่งอย่างสงบ แต่แววตานั้นส่อพิรุธความกังวลใจ

“ คะ... คิดอะไรเหรอมาร์ค”

“เฮ้อ!” คูบเปอร์ถอนหายใจออกมาดังๆ ทั้งยิ้มกริ่มออกมานิดๆ บอดี้การ์ดก็เริ่มปาดเหงื่อตรงหน้าผากออกกังวลว่า คราวนี้เจ้านายมีแผนอะไรหรือเปล่า รอยยิ้มแห่งชัยชนะแบบนี้เขาเคยเจอมาบ่อย เมื่อเจ้านายหาเรื่องไล่บี้บอดี้การ์ดให้ออกห่างจากตัว โดยใช้ความกะล่อนในสายเลือด ไมค์เคยได้ยินนายหญิงเอลิน่าเล่าว่า มันคงเป็นยีนเด่นทางพันธุกรรม ที่ถูกถ่ายทอดมาจากบรรพบุรุษ รุ่นสู่รุ่น สาวๆ ถึงหลั่งไหลเข้าหาคูบเปอร์เหมือนสายน้ำ ต่างเสนอตัวมาเป็นนางในแคตตาล็อก รอให้เลือกชนิดที่แบบว่าควงไม่ซ้ำหน้า แม็คมีเอลิน่าคนเดียว แต่มีกิ๊กอีกหลายคน ลูกชายคนนี้ก็มีอีหนูหลายคนไม่แพ้พ่อ ทั้งกะล่อน ทั้งฉลาดเป็นกรด แต่ที่สำคัญรวยมาก

“คิดว่าจริงๆ แล้วที่นายมาทำงานกับฉันนี่ เพราะว่านายชอบฉัน แบบว่าสาวน้อยรักชายหนุ่ม ถึงได้เต็มใจเสียจริงที่จะตามติดฉันต้อยๆ ทั้งในห้องนอน ห้องน้ำ แม้แต่เวลาฉันจัดการกับแม่สาวๆ พวกนั้น นายก็ยังไม่คิดจะปล่อยให้ฉันมีเวลาส่วนตัวบ้างเลย เอ...หรืออันที่จริงแล้ว นายเบี่ยงเบนทางเพศ”

แกล้งลูกน้องพร้อมทั้งหรี่ตาลงมองอย่างสำรวจ วางท่าทีเคร่งขรึมว่าเขาคิดจริงจัง มาดเหมือนนักธุรกิจที่กำลังตัดสินใจเซ็นสัญญาที่มีมูลค่าหลายสิบล้าน ไมค์เลยได้แต่เอ่ยแก้ตะกุกตะกักออกไป

“ปะ...เปล่านะมาร์ค เราทำตามหน้าที่เท่านั้น ”

“จริงหรือไมค์”

คูบเปอร์ลากเสียงอย่างยียวนทั้งยกยิ้มนิดๆ ตรงมุมปาก ไมค์ก็รู้ว่าโดนเข้าแล้ว ไอ้เจ้าความกะล่อนของเจ้านายซึ่งหาเหตุให้เขาไม่กล้าเข้าใกล้ ได้อีกตามเคย

“นายไม่เคยมองผู้หญิงด้วยซ้ำช่วงนี้ จะว่าไปนายนอนกับผู้หญิงครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่ล่ะ”

ไมค์สะอึกไปนานโข เจ้านายเล่นแผนนี้เขาก็คงตอบโต้อะไรไม่ได้ ก็เพราะว่ามัวแต่ทำหน้าที่ของตัวเองอย่างเคร่งครัด เรื่องผู้หญิงและความต้องการอย่างว่าเลยกลายเป็นว่าไม่สนใจไปเสียเฉยๆ

จะว่าไปแล้วสาวๆ ที่มาตามติดคูบเปอร์คนแต่ไม่เป็นที่ชื่นชอบก็เคยเสนอตัวให้เขาเช่นกัน แต่เขาก็วางเฉย แต่พอถูกถามแบบนี้ก็อดหน้าแดงขึ้นมาไม่ได้ ขนาดว่าเขาถูกขนานนามว่าเป็นบอดี้การ์ดหน้าหินและนิ่งไร้ชีวิตที่สุด มิใยจะถูกคูบเปอร์ต้อนจนมุมแบบง่ายๆ

“ไม่ได้จดไว้หรอกครับ”

“แกไม่ได้จดหรือว่าจำไม่ได้กันแน่ นี่มันเป็นสาเหตุที่ทำให้นายมีใจเอนเอียงมาหลงชอบฉันเข้าหรือเปล่า ถึงขั้นวุ่นวายกับเรื่องส่วนตัวหยุมหยิมของฉัน ทั้งจุกจิกเป็นผู้หญิงแบบนี้ นายไม่สังเกตตัวเองบ้างหรือไง ถ้าไม่สังเกตตัวเองก็ลองสังเกตคนรอบข้างดูสิว่า เขามองเราแปลกๆ ไหม เวลาเห็นเราเดินตามกันต้อยๆ ซ้ำนายยังคอยเอาอกเอาใจฉันจนดูโอเว่อร์อีก”

คูบเปอร์ยื่นมือเข้ามาใกล้ทำเอาลูกน้องสะดุ้งโหยง ก้าวถอยหลังอย่างไม่รู้เนื้อรู้ตัว ไมค์กำลังสับสนอย่างหนักที่ถูกเจ้านายหลอกล่อ ราวกับนักจิตวิทยาให้ไขว้เขว แต่ลึกๆ เขาก็ชอบผู้หญิงอยู่ดี ชอบรูปร่างแน่งน้อย ผิวพรรณนุ่ม บอบบาง กลิ่นหอมเย้ายวนใจ

“ตกลง ผมจะไม่ตามเจ้านายเข้าไปในห้องน้ำนั่นก็ได้ แต่ไม่ใช่เพราะสิ่งที่กล่าวหาว่าผมเบี่ยงเบนหรอก แม้ท่านเจ้านายจะหล่อมากก็ตามเถอะ ผมก็ยังยืนยันว่าชอบผู้หญิงอยู่ดี ”

ทันทีที่บอดี้การ์ดตกลงไปในหลุมพลาง คูบเปอร์ก็ยิ้มเผล่ออกมา ชอบเสียจริงที่ได้เฝ้ามองลูกน้องยกเหตุผลล้านแปดขึ้นมาอ้าง

‘ให้ตายสิน่า เขาก็ไม่อยากทำอย่างนี้นักหรอก แต่ว่าไมค์ไม่ยอมปล่อยหรือให้เวลาเขาได้คลาดสายตาบ้างเลย’

“แน่ใจนะว่านายไม่อยากเข้าไปจัดการให้ฉันสบายที่สุดตอนอยู่ในห้องน้ำ” ร่างกำยำเลิกคิ้วสูงอย่างยียวนกวนอารมณ์

“มะ...ไม่กล้าหรอก เชิญเจ้านายตามสบาย”

ไมค์รีบส่ายหน้าตอบออกไป รู้ว่าคูบเปอร์หาเรื่องแกล้ง แต่ยังไงก็ไม่กล้าเข้าใกล้เจ้านายไปพักใหญ่ จำต้องก้มหน้าก้มตารับคำสั่ง ในเมื่อคูบเปอร์ไม่ใช่เด็กอมมือเหมือนเมื่อก่อน ที่จะยืนชี้ให้ไปซ้ายไปขวาได้ง่ายๆ แต่ว่าเขานั้นเปรียบเสมือนสิงโตหนุ่ม ผู้ที่ผ่านการฝึกฝนจนช่ำชองในสังเวียนรักและสังเวียนรบ พร้อมที่จะปะลองยุทธเพื่อฝึกฝนและเพิ่มทักษะสร้างความเชื่อมั่นในตัวเอง และประกาศความเป็นเจ้าแห่งราชสีห์ทั้งปวง ซึ่งไมค์เองก็เห็นว่าเจ้านายของเขานั้น ก็มีความสามารถตามที่โอ้อวด ไม่รวมถึงมันสมองอันเปรื่องปราชญ์หาตัวจับได้ยากนั่นด้วย

“ดี! งั้นเจอกันที่ประตูทางออก”

คูบเปอร์เค้นเสียงออกมาทั้งยกยิ้มตรงมุมปากอย่างเป็นต่อ รอยยิ้มขี้เล่นบัดนี้กลายเป็นเหี้ยมเกรียมทันทีที่ปลีกตัวออกจากบอดี้การ์ดมาได้  

“ถ้านายเกิดเปลี่ยนใจ แน่ใจว่าตัวเองเบี่ยงเบนจริง แล้วตามเข้าไปในห้องน้ำ รับรองว่านายจะถูกฉันเลาะฟันออกมาทีละซี่ๆ ทำเป็นลูกเต๋าไปฝากแม่ฉันแทนแน่”

ขู่อีกครั้งก่อนจะเดินหน้าตึงออกห่างจากลูกน้อง ทิ้งไมค์ให้จมอยู่กับความสับสนอยู่ด้านหลัง ถ้ามีตาหลัง

คูบเปอร์จะได้เห็นว่าบอดี้การ์ดฝีมือระดับพระกาฬถอนหายใจเฮือกใหญ่ เหมือนว่าดำน้ำมาสักสิบยี่สิบเมตร แถมกวาดสายตามองดูรอบข้างว่ามีคนมองเขากับเจ้านายจริงหรือไม่ ซึ่งมันก็จริงแต่ไม่ใช่เพราะคำพูดของคูบเปอร์แต่เพราะว่าทั้งคู่นั้นดูดี โดดเด่นด้วยรูปร่างหน้าตา และการแต่งกาย พอจะสูสีกับดารายอดนิยมของฮอลลีวูดได้เลยทีเดียว

คูบเปอร์ก้าวยาวๆ ตามทางเดินด้วยท่าทีมาดมั่นดุจนักล่า แต่ภายในใจนั้นครุ่นคิดถึงเรื่องมือปืนที่มาลอบยิงนายหญิงเอลิน่าของมาเฟียใหญ่แห่งลอสแอลเจลิส แม่ของเขา และตัวเขาเองก็มีเหตุการณ์หลายอย่างที่บ่งบอกว่ามีผู้หมายเอาชีวิตเขาแต่ทางการหาผู้ทำผิดมาลงโทษไม่ได้ สร้างความเคืองแค้นแก่เขา จนตั้งมั่นว่าจะลากคอมันมาลงโทษเอง

วัยเด็กของเขานั้น เป็นช่วงที่ทางการออกปราบปรามแก็งอย่างจริงจัง แม็คจึงส่งเขากับแม่ไปอยู่ที่อังกฤษพร้อมด้วยทีมอารักขาที่ดีที่สุด ด้วยกลัวลูกเมียเป็นอันตราย ถึงแม้อะคอสตร้าจะเป็นแก็งที่ใหญ่ที่สุดแต่ก็เกิดจากแก็งต่างๆที่เห็นว่าทรงอิทธิพลจึงได้เข้าร่วมด้วย แต่เมื่อถูกทางการออกปราบปรามจริงจังจึงเกิดการหักหลังกันขึ้น เพื่อจะได้รับการลดหย่อนโทษ เลยไม่สามารถไว้ใจแก็งที่มาร่วมได้ ปู่ของเขากับแม็คร่วมกันต่อสู้ จนปู่ถูกยิงแต่ไม่สามารถจับตัวคนยิงมาลงโทษได้ แม็คจึงต้องรับภาระอันยิ่งใหญ่สืบทอดเจตนารมณ์ของปู่ ที่จะล้างมือในอ่าง กลับมาใช้ชีวิตอย่างคนธรรมดา ซึ่งนั้นก็ยากเหลือเกิน

 “ที่พ่อทำไปทั้งหมดเพราะห่วงในตัวลูกนะ การเกิดมานั้นยากอยู่แล้ว แต่การเกิดเป็นลูกมาเฟียนั้นลำบากกว่าคนธรรมดาทั่วไป และตอนนั้นพ่อเองก็ยังไม่มีอำนาจพอที่จะไปปกป้องลูกได้ พ่อจำเป็นต้องซ่อนลูกไว้รอวันให้แข็งแกร่งพอที่จะได้สามารถออกไปเผชิญกับโลกของมาเฟียได้”

เมื่อตอนเด็กนั้นเขาไม่เข้าใจหรอกว่าเพราะเหตุใด เขาต้องถูกส่งไปเรียนที่ไกลๆ และมีคนรู้เพียงไม่กี่คน จนเกิดความน้อยใจ จะมีใครที่ไหนที่เรียกพ่อต้นเองด้วยชื่อต้น และแม็คเองก็ไม่ได้มีลูกคือเขาเพียงคนเดียว ยังมีเด็กอีกหลายคนที่เขารับมาอุปการะ ส่วนใหญ่เป็นลูกของคนในแก็งที่พ่อเรียกมันว่าครอบครัว เมื่อคนเหล่านั้นซื่อสัตย์และทำงานให้ พ่อจะเลี้ยงดูอย่างดีเหมือนกับเป็นลูกคนหนึ่งเลยที่เดียว

แต่พ่อก็ทำเหมือนวาดแผนการให้เขาเป็นผู้สืบทอดกิจการมาเฟียนี้ แต่เขาไม่เคยต้องการหรอกเขาไม่คิดจะดูแลที่นี่ในฐานะที่น่ากลัวเช่นนั้น แต่กระนั้นเขาก็ถูกพ่อวางแผนชีวิตเอาไว้แล้ว

“แม่ครับทำไมเราต้องมาเรียนไกลๆ ด้วย แถมไม่มีเวลาพัก”

ตอนเด็กๆเขาถามแม่บ่อยๆเพราะการถูกส่งไปเรียนต่างแดนนี้เขาก็เสียใจจะแย่ แต่ถ้าเป็นเหตุผลเรื่องความปลอดภัยก็พอจะเชื่อได้ แต่ตารางเรียนที่แน่นขนัดด้วยเรื่องการเมืองการปกครอง และวิชาการต่างๆโดยเฉพาะทางด้านเทคโนโลยี ทำให้เขาไม่เข้าใจผู้เป็นพ่อจริงๆ จนครั้งหนึ่งเขาเคยหนีเรียน แม็คถึงกับบินตรงไปเฆี่ยนเขาพร้อมทั้งคาดโทษผู้ที่ทำการดูแลอย่างเด็ดขาด

“ถ้าตอนนี้แกขี้เกียจ แกก็เอาเลือดครึ่งหนึ่งในตัวมาคืนฉัน เพราะแกเกิดในตระกูลมาเฟีย แกถึงต้องขยันกว่าคนอื่นๆ อย่าให้ใครดูถูกว่าดีแต่ใช้กำลัง ฉันส่งแกเรียนเพื่อที่แกจะได้ความคิดความอ่านของแกกลับมาดูแลครอบครัวเราได้ เราอยู่กันอย่างครอบครัว แกต้องรับหน้าที่นี้อย่างเลี่ยงไม่ได้ ตอนนี้ฉันจึงต้องมาเขี่ยวเข็ญแกหนักกว่าใคร”

“ผมไม่อยากเป็นมาเฟียร้ายกาจนั่น”

‘เพี๊ยะ’ ตอนนั้นเขาพูดแบบนั้นเลยถูกแม็คตบ เขาโกรธมากไม่ยอมคุยกับพ่อเลย เอาแต่มุ่งเรียน ไม่เข้าใจว่าทำไม ต้องเรียนหนักและวางตัวให้ดีนักหนา พอเขาจบจากอังกฤษด้วยคะแนนสูงลิ่ว กลับมาพ่อที่เขาไม่ชอบหน้า ก็ยัดเยียดงานให้เขารับผิดชอบ ทั้งๆที่มีพี่ๆ น้องเขาอีกหลายคนที่แม็ครับมาอุปการะ เต็มใจจะรับผิดชอบบริหารงาน แต่เขามักจะโยนงานยากๆ ให้ทำราวกับเขาเป็นหุ่นยนต์และไม่มีหัวใจ
เป็นผลงานที่ปรับแก้จากชีคทะเลทรายมาเป็นแนวมาเฟีย
อยากรู้ว่าจะเขียนแนวไหนเป็นที่ชื่นชอบ ของแฟนคลับ
และใกล้ตีพิมพ์กับสมาร์ทบุ๊ค หัวสเตตัส ตามเซเว่นนะคร้าฝากชาภาสักคนนะคะ